واکنشها به آنچه در ژنو گذشت
جشن جهانی هستهای ایران
مذاکرات سخت و طولانی درباره موضوع هسته ای ایران به پایان رسید و به توافقی رسیدیم که نتیجه تماسهای برقرار شده طی سالهای اخیر بود.

گروه جهان، بهاره محبی- تنها یک روز پیش 100 روزگی آغاز به کار دولت «تدبیر و امید»، کلید حسن روحانی و تیم مذاکرات هستهای ایران به ریاست جواد ظریف، قفل 10 ساله مذاکرات هستهای ایران را باز کرد. این رویداد نه تنها مورد توجه ایرانیها از هر قشر و طیفی قرار گرفت که اغلب رهبران جهان را نیز به موضعگیری واداشت. استقبال از این توافق به حدی بود که مقامهای ناخشنود اسرائیلی را مجبور کرد تا با اعتراف به پیروزی ایران، چنین استقبال بیسابقهای در عرصه جهانی را جشن بینالمللی هستهای ایران بخوانند.
دفاع تمام عیار اوباما از توافق
رئیسجمهور آمریکا با استقبال از توافق هستهای صورت گرفته در ژنو میان ایران و 6 قدرت جهانی گفت، ثبات و پیگیری در این توافق باید در طول ماههای آینده مورد آزمون قرار گیرد. به گزارش خبرگزاری آلمان، اوباما تأکید کرد که ساختار تحریمها در وسعت و کلیت آن به قوت خود باقی خواهد ماند و در صورتی که ایران در این مرحله 6ماهه به تعهدات خود عمل نکند، آنگاه ما تسهیلات قائلشده را پس خواهیم گرفت و بر فشارها خواهیم افزود. البته این سخنان اوباما نتوانست تمامی طیفهای سیاسی در آمریکا را راضی کند. به گزارش شبکه انبیسی نیوز، اد رویس، رئیس جمهوریخواه کمیته روابط خارجی مجلس نمایندگان، با هشدار نسبت به اینکه توافق با ایران استانداردهای لازم برای حمایت از آمریکا و متحدانش را ندارد، گفت: «بر اساس این توافق، برنامه هستهای ایران نه تنها عقبگرد نخواهد کرد بلکه پیشرفت نیز خواهد کرد. در عوض این ما هستیم تحریمهایی را که سالها برای وضع آن تلاش کردیم، از میان برمیداریم.» سناتور جمهوریخواه اریک کانتور، رهبر اکثریت مجلس نمایندگان، نیز در بیانیه جداگانهای با تکرار نگرانیهای رویس، اعلام کرد: «فاجعه بار است که این توافق به ایران اجازه میدهد تا به غنیسازی (اورانیوم) ادامه بدهد.» مارک کرک، لیندسی گراهام و مارکو روبیو نیز از جمله سناتورهای جمهوریخواهی هستند که به این توافق انتقاد کردند.
خشم اعراب از توافق ایران و 1+5
اگرچه تا لحظه تنظیم این گزارش تقریبا هیچ یک از کشورهای عربی نسبت به این توافق تاریخی واکنش رسمی نشان ندادهاند اما اغلب رسانههای عربی به نقل از دولتمردان این کشورها از این رویداد ابراز نارضایتی کرده یا تلاش کردهاند آن را کم اهمیت جلوه دهند. از جمله روزنامه مصری الاهرام به تهدیدهای عربستان اشاره کرده و مینویسد که ریاض تهدید کرده با امضای این توافقنامه دست بسته نظارهگر نخواهد نشست. شبکه خبری العربیه اما همه تلاش خود را به کار برد تا از اهمیت این توافق بکاهد. به گزارش دیپلماسی ایرانی، این شبکه در گفت وگوی خبری خود با ادموند غریب، کارشناس مسائل خاورمیانه، گزارش داد که ایران در این توافق چیزی خاصی به دست نیاورده و این کشورهای غربی و قدرتهای بزرگ بودند که توانستند در آخر اراده خود را بر تهران تحمیل کنند! اسکای نیوز عربی نیز این توافق را اتفاقی بزرگ دانست که کشورهای عربی از آن ناخرسندند. این شبکه خبری همچنین به ناخرسندی عربستان و امارات متحده عربی به امضای این توافق نامه خبر داد.
لاوروف: اساس توافق، طرح پوتین بود
سرگئی لاوروف، وزیر خارجه روسیه، در خصوص توافق با ایران گفته است که هیچ کس نباخت، همه در نهایت بردند. وی همچنین گفته است که اساس این توافق به طرح ارائه شده توسط ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه، تکیه دارد. لاوروف تاکید کرده این طرح اساس سیاست خارجی روسیه نیز هست. وی در این باره گفته است: «مذاکرات سخت و طولانی درباره موضوع هسته ای ایران به پایان رسید و به توافقی رسیدیم که نتیجه تماسهای برقرار شده طی سالهای اخیر بود. ما با روی کار آمدن رئیس جمهور جدید ایران احساس کردیم که ابراز تمایل برای حل این معضل دارای پایه و اساس جدی است.» لاوروف تاکید کرد: «این مسئله دو هفته پیش در مواضع همکاران ایرانی و همزمان با نخستین مذاکرات در ژنو دیده شد و در دور اخیر و مرحله نهایی هم که وزیران خارجه وارد مذاکرات شدند مشاهده می شد.»
تلآویو: ایران پیروز شد!
مقامهای اسرائیلی توافق میان ایران و قدرتهای جهانی برای حل مناقشه هستهای را مورد انتقاد شدید قرار دادند. به گزارش خبرگزاری رویترز، یک همکار دفتر نخستوزیر اسرائیل در نخستین واکنش به این توافق یکشنبه گفت، توافق اتمی ژنو معامله بدی بود. یووال اشتاینتز، وزیر امور اطلاعات راهبردی اسرائیل، معتقد است، آخرین تغییراتی که در توافقنامه صورت گرفته به هیچ وجه رضایتبخش نیست و نمیتواند به تغییر مواضع کنونی اسرائیل منجر شود. اشتاینیز افزود: «این توافق هنوز نامطلوب است و برای رسیدن به راهحلی مناسب در آینده، مسئله را دشوارتر از پیش کرده است.» وزیر امور اطلاعات راهبردی که از جمله وظایفش نظارت بر برنامه هستهای ایران است، میگوید: «اسرائیل نمیتواند در این جشن بینالمللی شرکت کند؛ جشنی که مبتنی است بر فریب ایرانی و خودفریبی (بینالمللی).» آویگدور لیبرمن، وزیر خارجه رژیمصهیونیستی، نیز توافق ژنو را بزرگترین پیروزی دیپلماسی ایران ارزیابی کرد. به گزارش خبرگزاری فرانسه، لیبرمن گفته است: «این توافق بزرگترین پیروزی برای ایران بوده؛ توافقی که حق غنیسازی اورانیوم را برای این کشور به رسمیت شناخته است.» نفتالی بنت، وزیر اقتصاد و عضو کابینه امنیتی اسرائیل، تأکید کرده اسرائیل تعهدی نسبت به این توافق ندارد. وی میگوید که این توافقی بد و بسیار بد بوده است.وی گفته است: «الان شرایط آن کودکی را داریم که به پادشاه لخت در حالی که همه از لباس او تعریف می کردند گفت لباسی تنش نیست، این کاری است که ما باید انجام دهیم!»
اوباما متحد خوبی نیست
اسرائیلیها پیش از توافق نیز بارها از اوباما انتقاد کرده و نسبت به وقوع این فاجعه برای تلآویو هشدار داده بودند از جمله نوآ بِک، نویسنده کتاب «آخرین اسرائیلی» پیش از این در یادداشتی در روزنامه اسرائیلی یدیعوت آحارنوت با انتقاد از سیاستهای اوباما در قبال متحدان خود به ویژه در قبال تلآویو و ریاض نوشته بود: «تصورم از اوباما، تصویر یک رئیسجمهور منفعل و ضعیف بود که واکنشاش به ایران، تنها گذاشتن اسرائیل کوچک در مواجهه با این تهدید بود. اما چیزی به مراتب بدتر اتفاق افتاد... چرا که به گزارش نیویورک تایمز، تبادلنظر محرمانه آمریکا و ایران که تقریبا با شروع دوره ریاستجمهوری اوباما آغاز شد، منجر به مذاکرات رو در رو بر سر برنامه هستهای ایران شد... اشتیاق ناامیدانه اوباما نسبت به رهبران خندان ایران، هرگونه مذاکره را محکوم به شکست میکند .تا زمانی که ایرانیها مذاکره را ادامه دهند، افکارعمومی جهان نیز مخالف حمله اسرائیل خواهد بود... تنها یک بیعرضگی حماسی یا احساسات ضد اسرائیلی از سوی کسی که نگرانی حضور مجدد را در انتخابات به عنوان کاندیدا ندارد، میتواند اقدامات اوباما در قبال ایران را توضیح دهد. وی در ادامه با اشاره به نگرانی مشترک تلآویو و ریاض ادامه میدهد: «عربستان که نگران گسترش برنامه هستهای ایران است در حال حاضر در انتظار خریدن سلاح هستهای از پاکستان است، اوباما از سال 2009 از این مسئله آگاهی دارد و ظاهرا نسبت به نتیجه آن بیتفاوت است؛ به همان اندازه که برای امنیت اسرائیل، اهمیتی قائل نیست... رفتار اوباما نسبت به متحدان کلیدیاش در خاورمیانه کاملا دوگانه بوده است. »