پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) :
فؤاد صادقی: رئیس جمهور پس از سفری پنج روزه به نیویورک و شرکت در مجمع عمومی سازمان ملل به تهران بازگشت، سفری که بدون اغراق از مجموع 9 سفر محمود احمدی نژاد به نیویورک دستاوردهای بیشتری برای کشور داشت، اما همین دستاوردهای نیز در صورت عدم توجه دولت وحامیان ومنتقدین آن میتواند دچار آسیبهای جدی گردد، در این نوشتار مروری بر دستاوردها وآسیبهای این سفر خواهیم داشت.
دستاوردها:
دستاورد نخست: تغییر در آرایش سیاسی و رو به بهبود راندن تنشهای موجود در سطح بینالمللی بود، مساله سوریه که تا پیش از این بزرگترین بحران بینالمللی بود اکنون با وارد شدن رسمی جمهوری اسلامی به گفتگوهای دیپلماتیک در حال یافتن راه حلی مسالمت آمیز است و تصویب قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل با اجماع اعضا ودعوت ایران به اجلاس ژنو دو نشان از ایجاد راه میانه در این موضوع دارد.
دستاورد دوم: اذعان چندباره دولت ایالات متحده بر حق ایران در دسترسی به انرژی صلح آمیز هستهای بدون مستثنی کردن حق غنی سازی، همان هدفی است که در طول یکدهه گذشته از سوی جمهوری اسلامی دنبال میشد وامروز با بدست آمدن آن راه چندانی تا آغاز فرایند اجرایی توافق هستهای در دوره زمانی کوتاه مدت مدنظر رئیس جمهور وجود ندارد.
دستاورد سوم:منفعل شدن لابی صهیونیستی، گروهای برانداز از قبیل سلطنت طلبها، مجاهدین خلق وسایر جریانات اپوزیسیون برانداز در زمان ومکانی که طی سالهای اخیر جشنواره سالانه آنان علیه جمهوری اسلامی برگزار میشد موفقیت بزرگی است که کمتر به آن توجه میشود، تاکید رئیس جمهور بربازگشت ایرانیان به داخل کشور این انفعال را دوچندان کرده است.
دستاورد چهارم: تزریق امید، نشاط و اطمینان به جامعه که یکی از نشانههای آن را میتوان در رشد ارزش پول ملی به رغم اظهارات شتابزده برخی مسئولان اقتصادی دید، واکنش جامعه به حرکت مثبت دولت تدبیر وامید است که باید حفظ وتقویت شود.
دستاورد پنجم:انجام رایزنیهای گسترده و موثر با مقامات سایر کشورها درعین پایبندی به اصول و چارچوبهای رسمی نظام وانقلاب وعدم عدول از پروتکلها و شئون دیپلماتیک. بخاطر داریم که رئیس جمهور قبلی در شورای روابط خارجی آمریکاست حضور یافت اما دکتر روحانی دعوت رئیس جمهور ایالات متحده را برای دیدار نپذیرفت.
و به این دستاوردها میتوان موارد متعدد دیگری نظیر پرهیز از اسراف و اردوکشی فامیلی در سفربه نیویورک، استفاده مناسب از دیپلماسی عمومی، تقویت نهادهای مدنی حامی ایران، طرح خواستههای عینی نه شعاری و... را افزود.
اما این دستاوردها همانند هردستاورد دیگری میتواند دچار آسیبهایی شود که مواردی از آن را نیز در همان ساعات نخست ورود رئیس جمهور شاهد بودیم از جمله این آسیبها میتوان به موارد زیر اشاره کرد.
آسیب نخست: تلاش برای مخالف قلمداد کردن عملکرد رئیس جمهور با اصول انقلاب ومنویات رهبری از سوی گروهی از افراطیون مخالف دولت در حالی صورت میگیرد که این دکترروحانی بود که تا این اندازه مورد اعتماد نظام ورهبری قرار داشت که اختیاراتی تا این اندازه تام به وی داده شده است وقطعا بخش بزرگی از موفقیتهای دیپلماتیک کشور مدیون ومرهون این حمایت رهبری خواهد بود، تلاش افراطیون برای ایجاد این تقابل است که ممکن از سوی بخشی از حامیان ساده اندیش دولت نیز ترویج شود در درجه نخست ظلم به رهبری، انقلاب ودولت است. چرا که اکثریت قریب به اتفاق مردم، اکنون از مشکلات اقتصادی که بخش عمده آن ناشی از تحریمهاست به ستوه آمدهاند و از هرتلاشی برای حل این مشکلات استقبال میکنند. حال که اعتماد وحمایت رهبری عامل بازشدن این مسیر شده است، چرا از این موضوع برای تقویت جایگاه رهبری در جامعه استفاده نشود واغزاض سیاسی موجب شود که تخریب دولت و رهبری وسیله تامین منافع سیاسی برخی جریانات سیاسی گردد.
آسیب دوم: عدم انتقال درست دستاوردهای نظام ودولت در این سفر به دلیل برخی رقابتهای سیاسی.
هنوز به یاد داریم موج تملق وستایشی که پس از سفر محمود احمدی نژاد به سازمان ملل وسخنرانی جنجالی وی در دانشگاه کلمبیا انجام شد و موجب توهین به ایران گردید، در چه حدی بود. حضور روسای قوه مقننه وقضاییه بهمراه دبیرشورای نگهبان در باند فرودگاه و بسیج شدن صداوسیما ورسانههای رسمی برای تملق وچاپلوسی از عملکرد احمدی نژاد برای چندهفته، که به فتح الفتوح ومهمتر از فتح خرمشهرخوانده شدن آن سفر انجامید.
قطعا کسی انتظار ندارد در مورد دولت یازدهم، چاپلوسی وتمجید صورت گیرد اما آیا این هم رواست که دستاوردهای نظام ودولت به بهانه هم قبیله نبودن رئیس دولت با برخی جریانات قدرت نادیده گرفته شود؟
آسیب سوم: ساده انگاری وکوچک نمایی مشکلات کشور و امید به حل یک شبه آن. یکی از انتقاداتی که به برخی از اعضای تیم دولت در این سفر وارد بود، بالا بردن مطالبات وانتظارات از این سفر بود که باید بشدت از این آسیب مراقبت شود، واقعیت آن است که مشکلات کشور با نظام بین الملل، یک شبه وبا یک سخنرانی وسفر بوجود نیامدهاند که یک شبه وبا یک سفر از بین بروند.
گفتگوی تلفنی روسای جمهور ایران وآمریکا تنها یک گام ساده در مسیری طولانی است که باید منتظر آثار آن در مذاکرات آتی، که نخستین دوره آن در ژنو در پایان این ماه برگزار میشود، بود. مخالفان دولت قصد دارند همانند دامن زدن به موضوع "حل مشکلات در صد روز"، حل یکشبه مسایل از طریق مذاکره با اوباما را نیز در دهان دولتمردان گذاشته وبعد از عدم حل شدن آن برای تخریب دولت سوءاستفاده کنند که در این مورد نیز باید مراقبت کامل بعمل آید ومطلبات وانتظارات افکارعمومی با واقعیات تعدیل گردد.
منبع: جمهوری اسلامی